ชายหนุ่มอายุ 39 ปี จาก เมืองเจาะพยู รัฐยะไข่ ประเทศเมียนมา 

เมื่อครั้งที่เขาอาศัยอยู่ที่ประเทศเมียนมา จยิง วิน ใช้เวลากว่า 7 ปี ในการทำงานในโรงงาน เขาย้ายโรงงานไปเรื่อยๆเพียงเพื่อที่จะหางานที่ดีกว่า วันหนึ่งเพื่อนของเขาเล่าให้ฟังถึงโอกาสในการทำงานในประเทศไทย เขาตัดสินใจอย่างไม่ลังเลที่จะจากประเทศเมียนมาและเดินทางมาหาโอกาสในการทำงานที่ประเทศไทย 

เพื่อนของเขาพูดถูก จยิง วิน ได้งานที่มั่นคงในโรงไม้แห่งหนึ่งบนเกาะภูเก็ต ถึงแม้ว่าจะเป็นการเดินทางที่ยากลำบากก็ตาม 

เมื่อเขาเดินทางมาใกล้ชายแดนประเทศไทย เขาจำได้ดีว่าเขาต้องเดินฝ่าดงป่าทึบเพียงลำพังมีเพียงความฝันที่อยากมีอนาคตที่ดีขึ้นเป็นเพื่อนร่วมทางเท่านั้น แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พบกับแรงงานข้ามชาติคนอื่นๆ ที่หลบซ่อนอยู่ตามมุมมืดในป่าด้วยเป้าหมายเดียวกันกับเขา นั่นคือการข้ามชายแดนประเทศไทยเพื่อเข้ามาหางานทำ

หลังจากที่รออยู่ในป่า เขาและแรงงานเหล่านี้ก็ถูกจับขึ้นรถและพาไปที่ท่าเรือเก่าแห่งหนึ่งในจังหวัดระนอง ประเทศไทย และที่นั่นเองพวกเขาถูกนำลงเรือเพื่อเดินทางต่อไปยังเกาะภูเก็ต ตลอดการเดินทางทั้งหมดเขาไม่รู้เลยว่าจุดหมายปลายทางอยู่ที่ใด และจะต้องเจอกับอะไรบ้าง

จยิง วิน มาถึงประเทศไทยโดยไม่มีเอกสารใดเลย ไม่มีใบอนุญาตทำงาน และไม่มีหนังสือเดินทาง โชคดีว่าเขาได้รับการนิรโทษกรรมจากรัฐบาลไทยซึ่งถือเป็นกรณีที่เกิดขึ้นได้น้อยมาก อีกทั้งยังได้รับใบอนุญาตทำงานและหนังสือเดินทางด้วย เอกสารเหล่านี้ช่วยให้เขาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่และเข้าทำงานในโรงไม้ดังที่ตั้งใจ อย่างไรก็ตาม จยิง วิน ไม่ได้รับประกันสุขภาพเนื่องจากเขาไม่ผ่านเกณฑ์การตรวจสุขภาพก่อนเข้างาน (เนื่องจากปัญหาสุขภาพของเขาในขณะนั้น)

ต้นปี พ.ศ. 2563 หลังจากที่เขาเริ่มทำงานได้ไม่นาน จยิง วิน ประสบอุบัติเหตุร้ายแรงจากหลังคาโรงงานหล่นทับ นายจ้างในขณะนั้นได้รีบพาเขาส่งโรงพยาบาลโดยทันที กระดูกโคนขาของเขาได้รับบาดเจ็บ หมอจึงทำการรักษาโดยการผ่าตัดใส่หมุดโลหะ แต่เนื่องจาก จยิง วิน ไม่มีประกันสุขภาพ เขาจึงไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาพยาบาลหรือแม้กระทั่งการดูแลรักษาตัวเองหลังจากได้รับการผ่าตัด

ต้องขอบคุณเพื่อนของเขาที่ช่วยติดต่อ DISAC (Diocesan Social Action Center) ซึ่งเป็นองค์กรที่ให้การสนับสนุนและช่วยเหลือแรงงานข้ามชาติและกลุ่มผู้เปราะบางต่างๆในจังหวัดภูเก็ต เจ้าหน้าที่ของ DISAC ได้ช่วยระดมทุนเพื่อเป็นค่ารักษาพยาบาลให้กับ จยิง วิน และหาที่พักให้กับเขาที่อยู่ใกล้ท่าเรือภูเก็ต ซึ่งเป็นที่ที่เขาพักอาศัยอยู่จนกระทั่งปัจจุบันนี้ 

จยิง วิน มีความหวังว่าเขาจะหายดี และสามารถกลับไปทำงานได้ในไม่ช้า แต่เป็นเรื่องที่น่าเศร้าที่ DISAC ได้รับรายงานเมื่อต้นปีนี้ (พ.ศ. 2565) ว่า จยิง วิน ได้เสียชีวิตลงอย่างสงบขณะที่เขานอนหลับอยู่ในที่พักของเขา

ภาพโดย Luke Duggleby